Doordat zo’n beetje alle gitaren tegenwoordig met CNC-machines in fabrieken worden gemaakt is de gemiddelde bouwkwaliteit beter dan 25 jaar geleden. Er zit echter nog wel degelijk kwaliteitsverschil tussen de ene en de andere gitaar. Eerder schreef ik al over de topkam. Nu: de tuners.

Tuners, oftewel stemmechanieken komen er in veel verschillende vormen en types. Er zijn ‘open back’ mechanieken, waarbij je de tandwieltjes ziet en ‘closed’ mechanieken waarbij ….. je raad het al.

Verder is er nog de ‘locking’ variant. Hierbij zet je de snaar vast waarbij het risico dat de snaar ‘slipt’ verkleint met daarbij minder kans op ontstemmen. Door de snaren goed te winden om het stemmechaniek kan dit overigens ook goed worden voorkomen.

Bij goedkopere, minder kwalitatieve gitaren wordt er bezuinigd op de hardware zoals de tuners. Dit betekent dat deze tuners minder stabiel en nauwkeurig zijn. Dit komt door de manier waarop ze gebouwd zijn en de gebruikte materialen. Een eenvoudige upgrade van je gitaar is dus het vervangen van deze tuners door meer kwalitatieve exemplaren.

Bekende kwaliteitsmerken voor tuners zijn bijvoorbeeld Schaller, Kluson, Sperzel of Grover. Zelf gebruik ik meestal Gotoh, een japanse leverancier met een uitstekende prijs/kwaliteit verhouding. Verschil in nauwkeurigheid kun je zien in de verhouding die vaak wordt gegeven bij tuners, bijvoorbeeld 18:1 of 15:1. Dit is de verhouding van overbrenging van de tuner. 15-1 wil zeggen: bij 15 omwentelingen van het mechaniek draait de ‘post’ (waar de snaar doorheen gaat) 1 keer. Hoe hoger deze verhouding hoe nauwkeuriger de overbrenging. Je merkt dit bij het stemmen erg duidelijk. Bij een lagere verhouding zie je de toonhoogte sneller veranderen als je een klein stukje draait aan de stemknop. Bij een hogere verhouding is dit veel minder en daardoor nauwkeuriger.